Η επέμβαση της αυξητικής μαστών απευθύνεται στα άτομα εκείνα που έχουν μικρό στήθος είτε λόγω της κατασκευής του σώματος τους ή λόγω του ότι κάποτε είχαν στήθος αλλά μετά από μία εγκυμοσύνη αυτό άδειασε. Η περίπτωση της έλλειψης μαστού λόγω μαστεκτομής αποτελεί ένα ειδικό κεφάλαιο κι εξετάζεται ξεχωριστά σε αυτόνομη σελίδα. (εσωτερικό link προς τη σελίδα «αποκατάσταση μετά από μαστεκτομή)

ΜΕΘΟΔΟΙ ΑΥΞΗΤΙΚΗΣ ΣΤΗΘΟΥΣ

Η βασική μέθοδος, με την οποία γίνεται στη συντηρητική πλειονότητα των περιπτώσεων η αυξητική στήθους, είναι η χρήση  ενθεμάτων σιλικόνης. Εκτός από αυτή τη μέθοδο όμως τα τελευταία χρόνια προτείνεται η αυξητική μαστών με χρήση λίπους από το ίδιο το άτομο ή ακόμα και με αύξηση με έγχυση υαλουρονικού οξέως στο μαστό. 

ΑΥΞΗΤΙΚΗ ΣΤΗΘΟΥΣ ΜΕ ΕΝΘΕΜΑΤΑ 

Η χρήση ενθεμάτων είναι η μέθοδος που κατά κόρον χρησιμοποιείται παγκοσμίως εδώ και αρκετά χρόνια. Τα ενθέματα σιλικόνης είναι κατασκευασμένα από ιατρική σιλικόνη, η οποία είναι συμπαγής, όσον αφορά το εξωτερικό περίβλημα και ρευστή όσον αφορά το εσωτερικό γέμισμα. Το εξωτερικό περίβλημα είναι εξαιρετικά ανθεκτικό και βάσει προδιαγραφών αντέχει αρκετές εκατοντάδες κιλών χωρίς να σπάει.  Είναι δε κατασκευασμένο με την προοπτική να διαρκεί για πάντα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι εγγυάται κανείς ότι το ένθεμα δεν θα υποστεί ρίξη αλλά στη πλειονότητα των περιπτώσεων το ένθεμα υπάρχει στο σώμα για όλη τη ζωή χωρίς πρόβλημα. Οι προδιαγραφές του ενθέματος είναι τέτοιες που ακόμα και σε περίπτωση ρήξης η κατάσταση αντιμετωπίζεται χωρίς προβλήματα για την υγεία. 

Το εσωτερικό του ενθέματος αποτελείται από ρευστή σιλικόνη, η οποία έχει την ιδιαιτερότητα να είναι συνεκτική (cohesive). Η συνεκτική σιλικόνη έχει το πλεονέκτημα ότι, ακόμα και αν υπάρξει ρήξη του ενθέματος για οποιονδήποτε λόγο, αυτή δεν διαρρέει τον οργανισμό αλλά παραμένει εντοπισμένη στο σημείο του στήθους χωρίς να δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα. 

Όσον αφορά στο εξωτερικό περίβλημα, τα ενθέματα χωρίζονται σε2 κατηγορίες ανάλογα με το πόσο λεία είναι η επιφάνεια τους. Κατά αυτό τον τρόπο έχουμε τα ενθέματα τραχείας επιφανείας και τα ενθέματα λείας επιφανείας. Μετά από εκτενή συζήτηση με τον πλαστικό χειρουργό και αφού αυτός εξηγήσει τις ιδιαιτερότητες κάθε ενθέματος, τότε η ενδιαφερόμενη γυναίκα μπορεί να αποφασίσει ποιο ένθεμα είναι κατάλληλο για τη δική της περίπτωση. 

Σχήμα ενθεμάτων αυξητικής μαστού

Σχετικά με το σχήμα, τα ενθέματα χωρίζονται σε 2 κατηγορίες στα στρογγυλά και στα ανατομικά (σταγονοειδή). Τα στρογγυλά ενθέματα έχουν ομοιόμορφα κατανεμημένο  όγκο σε όλη τους την επιφάνεια, ενώ τα σταγονοειδή ή ανατομικά έχουν περισσότερο όγκο χαμηλά και λιγότερο ψηλά. Δεν υπάρχουν καλύτερα ή χειρότερα ενθέματα, ως προς το σχήμα, απλώς η επιλογή γίνεται ανάλογα με το τι ταιριάζει στην κάθε περίπτωση. Παρότι κατά καιρούς έχει γίνει αρκετή συζήτηση για τη χρήση των ενθεμάτων, αυτά έχουν χρησιμοποιηθεί εδώ και πολλά χρόνια από εκατοντάδες, χιλιάδες ή και εκατομμύρια ανθρώπων κι έχει αποδειχθεί ότι διαθέτουν μεγάλο δείκτη ασφάλειας. 

Η επιλογή του κατάλληλου ενθέματος, για την κάθε περίπτωση, είναι θέμα που εξαρτάται από την εμπειρία του γιατρού, την ιδιαιτερότητα του κάθε ανθρώπου καθώς και τις προτιμήσεις του. Η απόφαση λαμβάνεται μετά από συζήτηση  με τον πλαστικό χειρουργό κι αφού εκτεθούν τα υπέρ και κατά της κάθε περίπτωσης και της κάθε τεχνικής της επέμβασης. 

Η επέμβαση γίνεται σε καλά οργανωμένο χώρο χειρουργείου με συνθήκες ασφάλειας κι υπό γενική αναισθησία. Η γενική αναισθησία θεωρείται ως η πιο ασφαλής, εφόσον γίνει βέβαια με τις κατάλληλες συνθήκες και σε υγιές άτομο. Η επέμβαση διαρκεί περίπου με 1-2 ώρες ανάλογα με την τεχνική και τις ανατομικές ιδιαιτερότητες  της κάθε περίπτωσης. Ο πλαστικός χειρουργός κάνει μια τομή σε κάποιο σημείο, το οποίο ονομάζεται: «οδός πρόσβασης». 

Οδοί πρόσβασης ενθέματος σε αυξητική μαστού

Γενικά, αναφέρονται τρεις οδοί πρόσβασης του ενθέματος: 

Υπομάστιος πτυχή: Είναι το σημείο εκείνο, στο κατώτερο μέρος του μαστού, όπου δημιουργείται μια φυσική πτύχωση. Σε αυτό το σημείο, ο πλαστικός χειρουργός κάνει μία τομή μήκους 4-5 εκατοστών. Μέσω αυτής της τομής πραγματοποιεί τοπική αποκόλληση των ιστών και δημιουργεί μια θήκη, στην οποία θα τοποθετηθεί το ένθεμα. Το πλεονέκτημα της υπομαστίου τομής  είναι ότι παρέχει μια καλή ορατότητα στον χειρουργό, που σημαίνει πιο προβλέψιμο αποτέλεσμα, καλύπτεται από το στηθόδεσμο ή από το μαγιό στην παραλία, άρα δεν είναι ορατό και τέλος ότι είναι μία περιοχή που έχει έτσι κι αλλιώς μια φυσική πτυχή του σώματος, επομένως η χειρουργική τομή είναι λιγότερο διακριτή. Γενικά, μετά την επούλωση, οι τομές δεν εξαφανίζονται τελείως αλλά δεν είναι ιδιαίτερα ορατές. 

Θηλή: Στην περίπτωση αυτή η τομή γίνεται στο όριο μεταξύ θηλαίας άλω και του ανοιχτόχρωμου δέρματος του μαστού, δηλαδή στο όριο μεταξύ ανοιχτού και σκουρόχρωμου δέρματος. Μέσω αυτής της τομής ο πλαστικός χειρουργός δημιουργεί τη θήκη που χρειάζεται για να μπει το ένθεμα. Το πλεονέκτημα της πρόσβασης αυτής είναι ότι η θηλαία άλως κάνει πολύ καλή επούλωση κι επομένως το σημάδι είναι αρκετά δυσδιάκριτο, συνήθως. Πλεονέκτημα, επίσης, αποτελεί η καλή ορατότητα, εφόσον μια γυναίκα δεν έχει μεγάλο όγκο μαστών  και ότι αυτή η τομή καλύπτεται από το στηθόδεσμο και από το μαγιό. 

Τομή στην μασχάλη: Έχει το πλεονέκτημα το ότι δεν υπάρχει τομή στο μαστό καθώς και το ότι βρίσκεται σε μία περιοχή που συνήθως δεν είναι ορατή . Έχει το μειονέκτημα ότι δεν καλύπτεται από κάποιο ρούχο σε περίπτωση που κάποιος σηκώσει τα χέρια ψηλά, κι επίσης ότι είναι απομακρυσμένη πρόσβαση, με λιγότερη ορατότητα σε σχέση με τις υπόλοιπες οδούς πρόσβασης. 

Επίπεδα τοποθέτησης ενθέματος αυξητικής στήθους 

Υπάρχουν πολλά επίπεδα τοποθέτησης του ενθέματος κι αυτά διακρίνονται ανάλογα με το αν θα τοποθετηθεί το ένθεμα πάνω ή κάτω από το μείζονα θωρακικό μυ. Ο μείζων θωρακικός μυς βρίσκεται στην περιοχή του στήθους. 

Το επίπεδο τοποθέτησης είναι πολύ σημαντική παράμετρος και δυστυχώς πολλές φορές αγνοείται. Υπάρχουν πλεονεκτήματα σε κάθε περίπτωση.

Στην περίπτωση που το ένθεμα μπει πάνω από το μείζονα θωρακικό μυ, τότε η θήκη γίνεται μεταξύ του αδένα και του μυός, δηλαδή στο πάνω μέρος του ενθέματος βρίσκεται ο αδένας και στο κάτω μέρος ο μυς. Τοποθέτηση πάνω από τον μυ έχει το πλεονέκτημα ότι είναι πιο γρήγορη και εύκολη επέμβαση, δεν έχει καθόλου πόνο μετεγχειρητικά, έχει λιγότερες πιθανότητες αιματώματος.

Στην περίπτωση τοποθέτησης κάτω από τον μείζονα θωρακικό μυ, η θήκη γίνεται κάτω από τον μυ και το πάνω μέρος του ενθέματος έρχεται σε επαφή με το κάτω μέρος του μυός ενώ το κάτω μέρος του ενθέματος έρχεται σε επαφή με το θωρακικό τοίχωμα. Η τοποθέτηση κάτω από τον μυ έχει τα εξής πλεονεκτήματα: 

• το ένθεμα είναι πιο στρωτό στον άνω πόλο,
• το ένθεμα στέκεται καλύτερα στο πέρασμα του χρόνου,
• είναι λιγότερες οι πιθανότητες  δημιουργίας κάψουλας (μια από τις επιπλοκές που μπορεί να παρουσιάσει η αυξητική μαστών),
• είναι πιο εύκολη η διάγνωση στη μαστογραφία,
• είναι λιγότερες οι πιθανότητες ρυτιδώσεων. 

Σε περίπτωση που ένα άτομο είναι πολύ αδύνατο κι επομένως το πάχος κάλυψης του ενθέματος δεν είναι αρκετό, τότε η τοποθέτηση κάτω από το μυ θεωρείται απαραίτητη. 

Εκτός από τις δύο αυτές επιλογές υπάρχουν και άλλες, οι οποίες όμως θεωρούνται δευτερεύουσες και παραλλαγές των δύο πρώτων. Τέτοιου είδους τοποθετήσεις είναι:

1. η subfacial τεχνική δηλαδή κάτω από την περιτονία του μυός. Στην πράξη η τεχνική αυτή προσομοιάζει περισσότερο προς την τοποθέτηση πάνω από τον μείζονα θωρακικό μυ,
2. η διπλού επιπέδου (dual plain) τεχνική, στην οποία το ένθεμα τοποθετείται κάτω από τον μυ αλλά ταυτόχρονα γίνεται και μια αποκόλληση πάνω από τον μυ. Η τεχνική αυτή έχει επινοηθεί προκειμένου να χρησιμοποιείται σε ελαφρά πτωτικούς μαστούς. 

Το είδος της πρόσβασης που συστήνεται σε κάθε περίπτωση θα αποφασιστεί μετά από συνεννόηση με τον πλαστικό χειρουργό, ο οποίος θα εκθέσει  τα υπέρ και τα κατά κάθε περίπτωσης και θα εκφέρει την άποψη του. Διαφορετικοί πλαστικοί χειρουργοί μπορεί στο ίδιο περιστατικό να έχουν διαφορετική άποψη όσον αφορά το επίπεδο τοποθέτησης που προτείνεται σε μια γυναίκα. Η πείρα τους και η αισθητική τους παίζουν σημαντικό ρόλο σε τέτοιες περιπτώσεις.

Η ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΥΞΗΤΙΚΗΣ ΜΑΣΤΩΝ

Η επέμβαση βασίζεται στην τοποθέτηση του ενθέματος βαθιά στους ιστούς στην περιοχή των μαστών. Η τοποθέτηση του ενθέματος γίνεται μέσω μιας τομής, η οποία, όπως προαναφέραμε, ονομάζεται «οδός πρόσβασης» και συνήθως βρίσκεται στην υπομάστιο ή στην θηλή. Η μασχάλη χρησιμοποιείται σπανίως. 

Ο πλαστικός χειρουργός διαχωρίζει τους ιστούς και κατόπιν τοποθετεί το ένθεμα στο κατάλληλο σημείο. Μετά το τέλος της διαδικασίας γίνεται συρραφή  των ιστών και ακολούθως μια πιεστική περίδεση. Απαιτείται παραμονή μερικών ωρών στο νοσοκομείο ή, και κάποιες λίγες φορές, διανυκτέρευση. Από τη στιγμή που γίνει η επιστροφή στο σπίτι, μπορεί και πρέπει να υπάρχει μια απλή κινητικότητα μέσα σε αυτό. Μακρά παραμονή στο κρεβάτι δεν συστήνεται. 

Το επίπεδο του πόνου διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα κι επομένως δεν μπορεί να πει κάτι κανείς που να ισχύει για όλες. Τις περισσότερες φορές με χρήση κατάλληλων παυσίπονων, η ενόχληση που αισθάνεται η γυναίκα είναι αρκετά ανεκτή. Κάποια άτομα αισθάνονται ότι δεν τους χρειάζονται ούτε τα παυσίπονα. Τις αμέσως επόμενες ημέρες θα υπάρχει κάποιο οίδημα στην περιοχή των μαστών. Σε αυτήν τη φάση, οι μαστοί  δεν έχουν το τελικό τους σχήμα. Οι μαστοί  αρχίζουν να παίρνουν μια καλύτερη μορφή 20 περίπου ημέρες μετά από την επέμβαση και αποκτούν την τελική τους μορφή περίπου 6 μήνες μετά. Αυτό δεν σημαίνει  ότι για 6 μήνες δεν είναι αισθητικά αποδεκτοί. Αντίθετα, 3-4 εβδομάδες μετά την επέμβαση, το σχήμα των μαστών είναι αρκετά καλό και σίγουρα καλύτερο από ό,τι πριν την επέμβαση. 

Επιστροφή στην εργασία, εάν πρόκειται για εργασία γραφείου, μπορεί να γίνει μετά από 4-6 μέρες. Εάν πρόκειται για πιο εργώδη δραστηριότητα, κατά την οποία γίνεται χρήση των χεριών, ο απαιτούμενος  χρόνος αποθεραπείας είναι μεγαλύτερος ανάλογα με το είδος της εργασίας. Αθλητικές δραστηριότητες, που δεν απαιτούν τη χρήση των χεριών, μπορούν να γίνουν ένα μήνα μετά την επέμβαση, ενώ αυτές που απαιτούν τη χρήση των χεριών χρειάζονται περίπου 2 μήνες. 

ΑΥΞΗΤΙΚΗ ΜΑΣΤΩΝ ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΛΙΠΟΥΣ 

Η εμφύτευση λίπους γενικά στο σώμα έχει καθιερωθεί τις τελευταίες λίγες δεκαετίες. Μια από τις κύριες εφαρμογές της εμφύτευσης λίπους είναι στην αυξητική μαστών. Απευθύνεται στα άτομα εκείνα που θέλουν να αυξήσουν τους μαστούς τους αλλά χωρίς την χρήση ενθεμάτων. 

Η διαδικασία γίνεται ως εξής : ο πλαστικός χειρουργός κάνει μια λιποαναρρόφηση στα σημεία εκείνα στα οποία υπάρχει αρκετό, ανεπιθύμητο, τοπικό πάχος. Το λίπος αυτό κατόπιν φιλτράρεται και τοποθετείται σε σύριγγες. Με τις σύριγγες αυτές γίνεται έγχυση του λίπους με ενέσιμο τρόπο στην περιοχή των μαστών που θέλουμε. Το αποτέλεσμα το βλέπει κανείς άμεσα αλλά μετά από καιρό μεταβάλλεται. Η διαδικασία διαρκεί  1-2 ώρες ανάλογα με την ποσότητα λίπους που θα ληφθεί και θα εμφυτευτεί. 

Η επέμβαση έχει το πλεονέκτημα ότι στην πράξη βελτιώνεται το τοπικό πάχος λόγω της λιποαναρρόφησης, στα σημεία που αυτό υπάρχει, και ταυτόχρονα το λίπος αυτό χρησιμοποιείται για την αύξηση των μαστών . Μειονέκτημα της διαδικασίας αποτελεί το ότι δεν μπορεί κανείς να τοποθετήσει τόσο μεγάλες ποσότητες λίπους ώστε να πετύχει μεγάλο αριθμό αύξησης στους μαστούς. Αυτό συμβαίνει διότι οι μεγάλες ποσότητες λίπους δεν αφομοιώνονται από τον οργανισμό εύκολα. Σε περίπτωση που μια γυναίκα επιθυμεί μεγαλύτερο βαθμό αύξησης τότε θα πρέπει η διαδικασία να επαναληφτεί περισσότερο από μια φορές. Από το λίπος που χρησιμοποιεί ο πλαστικός χειρουργός ένα μέρος απορροφάται από τον ανθρώπινο οργανισμό και το υπόλοιπο παραμένει για πάντα. Σε περίπτωση χρήσης βλαστοκυττάρων μπορεί το ποσοστό λίπους που θα παραμείνει να είναι μεγαλύτερο. 

Μετά από τα ανωτέρω προκύπτει ότι η επέμβαση αυξητικής μαστών με χρήση λίπους ενδείκνυται περισσότερο στα άτομα εκείνα που δεν θέλουν μεγάλο βαθμό αύξησης αφενός και αφετέρου διαθέτουν τοπικό πάχος ώστε να μπορεί ο πλαστικός χειρουργός να πάρει μια ικανή ποσότητα για να φέρει το αποτέλεσμα που επιθυμεί. 

Ο χρόνος αποθεραπείας μετά την επέμβαση είναι μικρός, δηλαδή η γυναίκα μπορεί να επιστρέψει στην εργασία της μετά από 2-3 μέρες, όταν πρόκειται για εργασία γραφείου, χωρίς μεγάλη σωματική κόπωση. 

ΑΥΞΗΤΙΚΗ ΜΑΣΤΩΝ ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΥΑΛΟΥΡΟΝΙΚΟΥ ΟΞΕΩΣ

Η αυξητική μαστών με χρήση υαλουρονικού δεν είναι εγκεκριμένη διότι δεν υπάρχουν αρκετές μελέτες πάνω σε αυτή. Πρόκειται για μια διαδικασία που έχει το πλεονέκτημα ότι είναι πολύ εύκολη και γίνεται στο ιατρείο σε λίγα λεπτά. Έχει το μειονέκτημα ότι έχει υψηλό κόστος διότι οι ποσότητες του υλικού που πρέπει να χρησιμοποιηθεί δεν είναι μικρές. Επίσης, μειονέκτημα της μεθόδου είναι ότι το αποτέλεσμα δεν είναι μόνιμο και ότι υπάρχουν κάποιες επιστημονικές συζητήσεις για το κατά πόσο το υαλουρονικό μπορεί να δημιουργεί προβλήματα στη διάγνωση των μαστών.

Συνέπεια των ανωτέρω είναι ότι η χρήση του υαλουρονικού συστήνεται συνήθως σε τοπικές διορθώσεις στους μαστούς και σε περιπτώσεις όπου οι ανάγκες σε βαθμό αύξησης είναι πολύ μικρές. 

Η αυξητική μαστών αποτελεί μια από τις επεμβάσεις εκείνες που έχουν θεαματικό αποτέλεσμα και μεταβάλουν θετικά σε πολύ μεγάλο βαθμό την ψυχολογία των γυναικών οι οποίες έχουν προβεί στη διαδικασία αυτή. Η μεταβολή που δίνουν στον ψυχισμό της γυναίκας είναι πραγματικά εντυπωσιακή.